Ntuzuma township
Ntuzuma is de township waar we werken en waar Fundi woont. Het is een enorm grote township met zo'n 500.000 inwoners. Inanda en Kwamashu zijn hieraan gekoppeld, twee andere grote townships waar criminaliteit normaal lijkt te zijn.
In de township lijken eigen wetten te bestaan. Niet gek als je weet dat de politie altijd te laat of niet komt. Er zijn veel kerken en je merkt goed dat alles hier gemixt wordt. Voorouder verering als onderdeel van de cultuur, wordt makkelijk samengevoegd met het naar de kerk gaan. Er zijn hier veel verschillende kerken waarin de cultuur goed te zien is.
In heel Zuid Afrika zijn er townships te vinden. Voornamelijk de zwarte bevolking leeft hier. Het is een van de duidelijkste gevolgen die nog te zien is, van de wetten die tijdens de apartheid gemaakt zijn. Alles gescheiden en blank eerst. Hoewel er in Zuid Afrika veel westerse invloeden te zien zijn en er de mooiste plekken en huizen te vinden zijn, is dat in de township een heel ander verhaal.
Het leven is hier goedkoop en weinig waard. Het is een overleven, meer dan leven. De achterstand in onderwijs is moeilijk in te halen in de township scholen waar het niveau erg laag ligt, vergeleken bij ander scholen buiten de township. Er zijn veel tienerzwangerschappen en jongens vervallen makkelijk in criminaliteit, zonder een vader figuur in hun leven die hun de juiste weg op kan wijzen. Sex, drugs en crime zorgen er voor dat HIV/AIDS nog steeds blijft groeien. Daarnaast is er veel misbruik, huiselijk geweld en verkrachting. Dat laatste lijkt vooral voor te komen vanuit een mannencultuur, waarin vrouwen financieel afhankelijk zijn.
Dit is de context waar we in werken. Hopeloos zou je soms denken. Dat is waar maar er is ook een andere kant. De uitersten van het leven komen hier dicht bij elkaar. Dat maakt dat de kleine mooie dingen extra mooi en bijzonder worden. Het afhankelijk leven met God, is iets waar je je meer van bewust bent. Niks is hier zeker en ik dank God voor elke dag dat ik weer veilig thuis kom.
En ondanks de ellende zijn er de kinderen die dansen en honger hebben naar dat wat wij ze aan willen bieden. Sport, tekenen, schilderen, en een luisterend oor, zingen, dansen en gewoon samen zitten in een veilige omgeving.
Er is vreselijk veel talent en ik heb bewondering voor de kracht van de vrouwen en mannen die wel een verschil proberen te maken. En voor de kinderen die hun weg in het leven, vaak tegen de stroom in, blijven zoeken.
In de township lijken eigen wetten te bestaan. Niet gek als je weet dat de politie altijd te laat of niet komt. Er zijn veel kerken en je merkt goed dat alles hier gemixt wordt. Voorouder verering als onderdeel van de cultuur, wordt makkelijk samengevoegd met het naar de kerk gaan. Er zijn hier veel verschillende kerken waarin de cultuur goed te zien is.
In heel Zuid Afrika zijn er townships te vinden. Voornamelijk de zwarte bevolking leeft hier. Het is een van de duidelijkste gevolgen die nog te zien is, van de wetten die tijdens de apartheid gemaakt zijn. Alles gescheiden en blank eerst. Hoewel er in Zuid Afrika veel westerse invloeden te zien zijn en er de mooiste plekken en huizen te vinden zijn, is dat in de township een heel ander verhaal.
Het leven is hier goedkoop en weinig waard. Het is een overleven, meer dan leven. De achterstand in onderwijs is moeilijk in te halen in de township scholen waar het niveau erg laag ligt, vergeleken bij ander scholen buiten de township. Er zijn veel tienerzwangerschappen en jongens vervallen makkelijk in criminaliteit, zonder een vader figuur in hun leven die hun de juiste weg op kan wijzen. Sex, drugs en crime zorgen er voor dat HIV/AIDS nog steeds blijft groeien. Daarnaast is er veel misbruik, huiselijk geweld en verkrachting. Dat laatste lijkt vooral voor te komen vanuit een mannencultuur, waarin vrouwen financieel afhankelijk zijn.
Dit is de context waar we in werken. Hopeloos zou je soms denken. Dat is waar maar er is ook een andere kant. De uitersten van het leven komen hier dicht bij elkaar. Dat maakt dat de kleine mooie dingen extra mooi en bijzonder worden. Het afhankelijk leven met God, is iets waar je je meer van bewust bent. Niks is hier zeker en ik dank God voor elke dag dat ik weer veilig thuis kom.
En ondanks de ellende zijn er de kinderen die dansen en honger hebben naar dat wat wij ze aan willen bieden. Sport, tekenen, schilderen, en een luisterend oor, zingen, dansen en gewoon samen zitten in een veilige omgeving.
Er is vreselijk veel talent en ik heb bewondering voor de kracht van de vrouwen en mannen die wel een verschil proberen te maken. En voor de kinderen die hun weg in het leven, vaak tegen de stroom in, blijven zoeken.
